NOV@S VECIÑ@S

Este é o título da obra de teatro de títeres que foi representada na nosa escola o luns 11 a cargo do Departamento de Inmigración do Concello de Arteixo.

A obra lles narra aos nenos e nenas a difícil situación que sofren unha familia de camélidos cando o seu pobo é atacado por unhas serpes que o queren destrozar. Esta familia ten que fuxir do seu fogar e tras unha longa viaxe chegan a Arteixo onde son acollidos.

Mediante esta sinxela obriña achegamos aos nenos e nenas á desgraciadamente tan actual crise dos refuxiados  e ao feito migratorio en xeral Simplemente querémoslle trasmitir aos nenos e nenas o medo que senten estes camélidos, o mal que o pasan durante o camiño e que por fin cando chegan son acollidos. Pola idade do alumnado non debemos nin queremos meternos mais en profundidade nunha temática tan complexa.

   

DE VOLTA NA AULA COLOREAMOS UN DEBUXO E FALAMOS DAS DIFERENZAS ENTRE CAMELO ((DÚAS CORCUNDAS) E DROMEDARIO (UNHA), AMBOS DA FAMILIA DOS CAMÉLIDOS.

                             
                                                ADIÓS, RÍOS, ADIOS, FONTES
                                                       Cantares Galegos, 15
                                                    ROSALÍA DE CASTRO

                                                      Adiós, ríos; adios, fontes;
                                                      adios, regatos pequenos;
                                                      adios, vista dos meus ollos:
                                                      non sei cando nos veremos.
                                                      Miña terra, miña terra,
                                                      terra donde me eu criei,
                                                      hortiña que quero tanto,
                                                      figueiriñas que prantei,
                                                      prados, ríos, arboredas,
                                                      pinares que move o vento,
                                                      paxariños piadores,
                                                      casiña do meu contento,
                                                      muíño dos castañares,
                                                      noites craras de luar,
                                                      campaniñas trimbadoras,
                                                      da igrexiña do lugar,
                                                      amoriñas das silveiras
                                                      que eu lle daba ó meu amor,
                                                      camiñiños antre o millo,
                                                     ¡adios, para sempre adios!
                                                     ¡Adios groria! ¡Adios contento!
                                                     ¡Deixo a casa onde nacín,
                                                      deixo a aldea que conozo
                                                      por un mundo que non vin!
                                                      Deixo amigos por estraños,
                                                      deixo a veiga polo mar,
                                                      deixo, en fin, canto ben quero...
                                                    ¡Quen pudera non deixar!