"La primera tarea de la educación es agitar la vida, pero dejándola libre para que se desarrolle"

María Montessori.

miércoles, 27 de abril de 2016

¡¡¡BENVIDA PRIMAVERA!!!!


LA PRIMAVERA XXV
Hay veces que despierto sin ganas de levantarme pero al ver la belleza de las flores por la mañana, el calor del campo, salgo y canto, y le doy gracias a Dios por darme un día como ese, en el que me hacía feliz ver el hermoso paisaje que me ofrecía el campo.

Platero y yo. Juan Ramón Jiménez.




Pra darlle a benvida á primavera fixemos un precioso mural que nos levou moito traballo e dedicación pero o pasamos pipa e serviunos para traballar varias técnicas e conceptos.

Faleilles dun home que se adicaba a pintura ese home é nada máis e nada menos que Kandinski (menudo nome para que aprendan!) pois Kandinski empregaba moito as cores nos seus cadros e tiña unnha particular forma de facer flores, empregando círculos concéntricos. Nós, coma él, aprendemos a facer así as flores que mais adiante pegaremos no noso mural, repasamos as cores que xa coñecemos perfectamente e repasamos tamén a forma xeométrica do círculo e practicamos a facer círculos que non é tan doado como parece.



Despois toca pasar ao mural propiamente dito. Primeiro  facemos o fondo e pra iso dividímonos en dous grupos, libremente formados, escollendo a cor que prefiren entre o azul do ceo e o verde da herba. Unha vez decididos pintamos con esponxiña.








A continuación tócalle o turno a árbore que estará repleta de flores. Con moito coidado a pintamos cun pincel e sentímonos auténticos pintores e pintoras como Kandinsky pintando de pé. 









 
 



Só queda pegar as flores na árbore que previamente fixéramos nas mesas de xeito individual.









 A nosa árbore quedou moi fermosa, puxémola no corredor da escola para que todo o mundo poida disfrutala. 

Dedícolle esta publicación á miña querida amiga Zulima, unha estupenda mestra e unha mellor amiga, por deixarme prestada esta idea! 

martes, 12 de abril de 2016

NOV@S VECIÑ@S

Este é o título da obra de teatro de títeres que foi representada na nosa escola o luns 11 a cargo do Departamento de Inmigración do Concello de Arteixo.

A obra lles narra aos nenos e nenas a difícil situación que sofren unha familia de camélidos cando o seu pobo é atacado por unhas serpes que o queren destrozar. Esta familia ten que fuxir do seu fogar e tras unha longa viaxe chegan a Arteixo onde son acollidos.

Mediante esta sinxela obriña achegamos aos nenos e nenas á desgraciadamente tan actual crise dos refuxiados  e ao feito migratorio en xeral Simplemente querémoslle trasmitir aos nenos e nenas o medo que senten estes camélidos, o mal que o pasan durante o camiño e que por fin cando chegan son acollidos. Pola idade do alumnado non debemos nin queremos meternos mais en profundidade nunha temática tan complexa.

   




DE VOLTA NA AULA COLOREAMOS UN DEBUXO E FALAMOS DAS DIFERENZAS ENTRE CAMELO ((DÚAS CORCUNDAS) E DROMEDARIO (UNHA), AMBOS DA FAMILIA DOS CAMÉLIDOS.



                             
                                                ADIÓS, RÍOS, ADIOS, FONTES
                                                       Cantares Galegos, 15
                                                    ROSALÍA DE CASTRO


                                                      Adiós, ríos; adios, fontes;
                                                      adios, regatos pequenos;
                                                      adios, vista dos meus ollos:
                                                      non sei cando nos veremos.
                                                      Miña terra, miña terra,
                                                      terra donde me eu criei,
                                                      hortiña que quero tanto,
                                                      figueiriñas que prantei,
                                                      prados, ríos, arboredas,
                                                      pinares que move o vento,
                                                      paxariños piadores,
                                                      casiña do meu contento,
                                                      muíño dos castañares,
                                                      noites craras de luar,
                                                      campaniñas trimbadoras,
                                                      da igrexiña do lugar,
                                                      amoriñas das silveiras
                                                      que eu lle daba ó meu amor,
                                                      camiñiños antre o millo,
                                                     ¡adios, para sempre adios!
                                                     ¡Adios groria! ¡Adios contento!
                                                     ¡Deixo a casa onde nacín,
                                                      deixo a aldea que conozo
                                                      por un mundo que non vin!
                                                      Deixo amigos por estraños,
                                                      deixo a veiga polo mar,
                                                      deixo, en fin, canto ben quero...
                                                    ¡Quen pudera non deixar!



jueves, 7 de abril de 2016

TEATRO E CONTOS

 "El teatro es la poesía que se levanta del libro y se hace humana. Y al hacerse humana, habla y grita, llora y se desespera."

Federico García Lorca.

Esta semana estamos que non paramos, fixemos dúas excursións. 

A primeira foi ao TEATRO DO ANDAMIO, fomos  ver a obra titulada Caperucita no desván. É unha adpatación do conto tradicional ao que a compañía teatrtal dalle unha volta que nos pareceu moi interesante. Nesta versión non se mata ao lobo que o pobre non é malo, simplemente ten fame, así que Carapuchiña e a súa avoa ensinanlle a cociñar e fanse amigos. Gustannos moito as versións de contos que se fan no TEATRO DO ANDAMIO e por eso tódolos anos repetimos. Cando rematou a obra quixéronnos felicitar polo ben que se portaron, as mestras sentímonos moi ledas por esta felicitación.











 
A outra excursión que fixemos foi á BIBLIOTECA DO FROXEL. Alí a fada Pizpireta dramatizou tres historias para as cales precisou axuda dos nenos e nenas que estiveron encantados de colaborar. Unha vez mais felicitáronnos polo noso comportamento.